تقدیم به عشقم

لحظه دیدار نزدیک است 

باز من دیوانه ام ، مستم 

باز میلرزد، دلم، دستم

باز گوئی در جهان دیگری هستم

های! نخراشی بغفلت گونه ام را تیغ

های، نپرسی صفای رلفزم را دست 

و آبرویم را نریزی، دل 

ای نخورده مست 

لحظه دیدار نزدیک است

عزیزم فراموشم خواهی کرد
مرا که دوستت دارم و می پرستمت
عزیزم فراموشم خواهی کرد
مرا که به تو عشق اموختم و عاشقت هستم
عزیزم فراموشم خواهی کرد
باور کن این حقیقت را
حقیقت تلخ است حقیقت زهر است
باور کن عزیزم باور کن
شبهایت را ستارگان چشمان دیگری
نور خواهند بارید
عزیزم فراموشم خواهی کرد
مرا که دوستت دارم و می رستمت
مرا که عاشقت هستم

 منو ببخش

رفتم مرا ببخش و مگو او وفا نداشت
راهی به جز گریز برایم نمانده بود
این عشق آتشین پر از درد و بی امید
در وادی گناه و جنونم کشانده بود

رفتم که داغ بوسه پر حسرت تو را
با آبهای دیده ز لب شستشو دهم
رفتم که نا تمام بمانم در این سرود
رفتم که با نگفته به خود آبرو دهم

رفتم مگو مگو که چرا رفت، ننگ بود
عشق من و نیاز تو و سوز و ساز ما
از پرده خموشی وظلمت چو نور صبح
بیرون فتاده بود به یک باره راز ما

رفتم که گم شوم چو یکی قطره اشک گرم
در لابلای دامن شبرنگ زندگی
رفتم که در سیاهی یک گور بی نشان
فارغ شوم ز کشمکش و جنگ زندگی

من از دو چشم روشن و گریان گریختم
از خنده های وحشی طوفان گریختم
از بستر وصال به آغوش سرد هجر
آزرده از ملامت وجدان گریختم

ای سینه در حرارت سوزان خود بسوز
دیگر سراغ شعله آتش ز من مگیر
میخواستم که شعله شوم سرکشی کنم
مرغی شدم به کنج قفس خسته و اسیر

روحی مشوشم که شبی بی خبر ز خویش
در دامن سکوت به تلخی گریستم
نالان ز کرده ها و پشیمان ز گفته ها
دیدم که لایق تو و عشق تو نیستم

عشق به شکل پرواز پرنده است
عشق خواب یه آهوی رمنده است
من زائری تشنه زیر باران
عشق چشمه آبی اما کشنده است

من میمیرم از این آب مسموم
اما اون که مرده از عشق تا قیامت هر لحظه زنده است

من میمیرم از این آب مسموم
مرگ عاشق عین بودن اوج پرواز یه پرنده است

تو که معنای عشقی به من معنا بده ای یار
دروغ این صدا را به گور قصه ها بسپار
صدا کن اسممو از عمق شب از نقب دیوار

برای زنده بودن دلیل آخرینم باش
من آن من بذر فریاد خاک خوب سرزمینم باش
طلوع صادق عصیان من بیداریم باش

عشق گذشتن از مرز وجوده
مرگ آغازه راه قصه بوده
من راهی شدم نگو که زوده
اون کسی که سر سپرده مثل ما عاشق نبوده
من راهی شدم نگو که زوده
اما اون که عاشقونه جوون سپرده هرگز نمرده
 
عشق گذشتن از مرز وجوده

شاگردی از استادش پرسید:" عشق چست؟ "
استاد در جواب گفت: " به گندم زار برو و پر خوشه ترین شاخه را بیاور. اما در هنگام عبور از گندم زار، به یاد داشته باش که نمی توانی به عقب برگردی تا خوشه ای بچینی! "
شاگرد به گندم زار رفت و پس از مدتی طولانی برگشت. استاد پرسید: "چه آوردی؟ "
و شاگرد با حسرت جواب داد: " هیچ! هر چه جلو میرفتم، خوشه های پر پشت تر میدیدم و به امید پیدا کردن پرپشت ترین، تا انتهای گندم زار رفتم ."
استاد گفت: " عشق یعنی همین! "

شاگرد پرسید: " پس ازدواج چیست؟ "
استاد به سخن آمد که : " به جنگل برو و بلندترین درخت را بیاور. اما به یاد داشته باش که باز هم نمی توانی به عقب برگردی! "
شاگرد رفت و پس از مدت کوتاهی با درختی برگشت . استاد پرسید که شاگرد را چه شد و او در جواب گفت: " به جنگل رفتم و اولین درخت بلندی را که دیدم، انتخاب کردم. ترسیدم که اگر جلو بروم، باز هم دست خالی برگردم."
استاد باز گفت: " ازدواج هم یعنی همین!!

دوستت دارم . شاید تکراری باشه اما ارزش نوشتن دوباره داشت

گویند شقایق ها نمی میرند ، تا مرگ شقایق ها دوستت دارم

خلوتم را نشکن

شاید این خلوت من کوچ کند

به شب پروانه

به صدای نفس شهنامه

به طلوع اخرین افسانه

و غروبی که در ان

نقش دیوانگی یک عاشق

بر سر دیواری پیدا شد.

خلوتم را نشکن

خلوتم بس دور است

ز هوای دل معشوق سهند

خلوتم راه درازی ست میان من و تو

خلوتم مروارید است به دست صیاد

خلوتم تیر وکمانی ست به دست سحر

خلوتم راه رسیدن به خداست

خلوتم را نشکن

عشق واقعی اینجوری بایدباشه

عشق خاطره ای است که زمان را توان نابودی آن نیست. نوایی است روح پرور. شاد و خوش آهنگ. نوایی که ترنم آن به گوش نمی رسد. من میگویم من می گویم گفتم که دوستت دارم ، گفتی که باور نداری گفتم این کلمه را از حفظ نمی گویم از ته دلم می گویم ، گفتی دلم را نیز باور نداری سکوت تلخی کردم و از ته دلم آه کشیدم. مدتی سکوت با چشمانی خیس گونه ام خیس شد و قلبم شکسته گفتی که تو قلبم را شکستی ، گفتم که قلبت شکسته نشد ، احساست در هم شکست گفتی سکوت کن میخواهم گریه کنم ، من نیز سکوت کردم و با گریه تو نا آرام شدم و اشک ریختم گفتی بی خیالی از اشکهایم ،چیزی نگفتم ، و باز سکوت و یک آه تلخ گفتی کاش که عاشق نمی شدم ، گفتم عاشقی همه این دردها را دارد گفتی خسته شدی از همه کس ، گفتم من با تو می مانم گفتی خیلی تنهایی ، گفتم کسی که عاشق است تنهایی را نمی شناسد و باز گفتی تنهایی ، گفتم کسی که عاشق است قلب یارش باید همان تنهایی او باشد گفتی که این حرفایت تکراری است ، گفتم به جز تکرارش راهی نیست گفتی که آغوشت را میخواهم ، گفتم که منتظر بمان عزیزم گفتی که شانه هایت را میخواهم ، دلم به درد آمد از دوری ات و به غم نشستم گفتی که تو از حرفهایم پریشانی ، گفتم حرفی نیست و حرفهایت شکنجه ای بیش نیست گفتی که لبخندی بزن ، گفتم که حس لبخند نیست گفتم با اینکه این کلمه تکراری است و با اینکه باور نداری باز میگویم که دوستت دارم چیزی نگفتی و سکوت کردی گفتم که دوستت دارم ، دوستت دارم و دوستت دارم و اشک از چشمانم سرازیر شد و باز چیزی نگفتی و به جای سکوت اینبار تو نیز مانند من اشک ریختی

میترسم

تو میگی بارون رو دوست داری اما وقتی بارون میاد چترت رو باز میکنی تو میگی باد رو دوست داری اما وقتی باد میاد پنجره ها رو میبندی تو میگی آفتاب رو دوست داری اما وقتی می تابه پرده ها رو می اندازی حالا فهمیدی که چرا میترسم وقتی میگی             «  دوستت دارم » ؟ نمی دانم چطور بگم دوستت دارم کاش باور میکردی age ejaze bdin mikham ye sheri az khanome heydarzade biyaram ke baram khili azize va in shero be tamame ashegaye jahan hedeye mikonma

                                                      محبت

              نام تو را آورده ام دارم عبادت می کنم

                                                                 گرد نگاهت گشته ام دارم زیارت می کنم

              دستت به دست دیگری از این گذشته کار من

                                                                 اما نمی دانم چرا دارم حسادت می کنم

              گفتی دلم را بعد از این دست کس دیگر دهم

                                                         شاید تو با خود گفته ای دارم اطاعت می کنم

              رفتم کنار پنجره دیدم تو را . بگذریم

                                                            چیزی ندیدم این چنین دارم رعایت می کنم

              من عاشق چشم توام تو مبتلای دیگری

                                                          دارم به تقدیر خودم چندیست عادت می کنم

              تو التماسم می کنی جوری فراموشت کنم

                                                              با التماس اما تو را به خانه دعوت می کنم

             گغتی محبت کن برو باشد خداحافظ ولی

                                                                رفتم که تو باور کنی دارم محبت می کنم

                                   خیال

                         دیشب دوباره دیدمت اما خیال بود

                                                                      تو در کنار من بشینی؟..... محال بود

                         هر چه نگاه عاشق من بی نصیب بود

                                                                          چشمان مهربان تو پاک و زلال بود

                         پاییز بود و کوچه ای و تک مسافری

                                                                        با تو چقدر کوچه ی ما بی مثال بود

                         نشنید لحن عاشق من را نگاه تو

                                                                          پرواز چشم های تو محتاج بال بود

                         سیب درخت بی ثمر آرزوی من

                                                                        یک عمر مانده بود ولی کال کال بود

                         گفتم کمی بمان به خدا دوست دارمت

                                                                       گفتی مجال نیست ولیکن مجال بود

                         یک عمر هر چه سهم تو از من نگاه بود

                                                                        سهم من از عبور تو رنج و ملال بود

                        چیزی شبیه جام بلور دلی غریب

                                                                        حالا شکست وای صدای وصال بود

                       شب رفت و ماه گم شد و خوابم حرام شد

                                                                            اما نه با خیال تو بودم حلال بود

                                                               فاصله

                                             گفتی که مرا دوست نداری گله ای نیست

                                             بین من و عشق تو ولی فاصله ای نیست

                                             گفتم که کمی صبر کن و گوش به من  کن

                                             گفتی  که  نه باید برم  حوصله ای  نیست

                                             پرواز  عجب  عادت  خوبیست  ولی   حیف

                                             تو  رفتی  و  دیگر  اثر  از چلچله ای  نیست

                                             گفتی که  کمی فکر  خودم باشم و آن وقت

                                            جز عشق تو در خاطر من مشغله ای نیست

                                            رفتی  تو  خدا  پشت  و  پناهت  به  سلامت

                                              بگذار  بسوزد  دل  من  مساله ای   نیست